Jak ciekawie omówić mitologię w szkole podstawowej? Nauczycielska wycieczka od pokoju zagadek do Żywej Biblioteki, poprzez dramę i TIK

W szkole podstawowej uczniowie i uczennice poznają podczas lekcji języka polskiego niezwykłe teksty kultury – mity greckie: o Prometeuszu, o Syzyfie, o Demeter i Korze, o Dedalu i Ikarze, o Heraklesie, o Tezeuszu i Ariadnie, o Orfeuszu i Eurydyce. Dzieci chętnie pracują z mitami, poznając greckich bogów i herosów. Postanowiłam omawiać mity greckie nieszablonowo, wykorzystując różnorodne metody pracy na lekcji.

Escape room

Escape room – to tak zwany pokój zagadek, rodzaj rozrywki intelektualnej polegającej na tym, by w wyznaczonym czasie rozwiązać zagadki na tyle szybko, by odnaleźć klucz do wyjścia z pokoju. Aby się wydostać z pokoju, najczęściej należy rozwiązać zagadki bądź odpowiedzieć na pytania, pracując zespołowo. Możliwość zaangażowania większej liczby osób w tego rodzaju aktywność powoduje, że escape room znalazł dla siebie miejsce w edukacji. Pokoje zagadek oparte są na motywie przewodnim, toteż można podobną aktywność przygotować, tworząc pytania do niemal każdej lektury. Prowadzenie lekcji metodą escape room staje się coraz bardziej popularne, a nauczyciele korzystają z tej metody niezależnie od nauczanego przedmiotu, gdyż uczniowie i uczennice zdobywają dzięki niej wiedzę oraz utrwalają ją poprzez działanie i zabawę. Stąd też moja propozycja lekcji, podczas której omawiany jest mit o Orfeuszu i Eurydyce. Sala lekcyjna może się zamienić na czas lekcji w escape room, którym będzie królestwo podziemi rządzone przez Hadesa. Zadaniem uczniów jest pomoc Orfeuszowi w wydostaniu się z pokoju zagadek wraz z jego ukochaną Eurydyką. Inną propozycją będzie ucieczka wraz z Prometeuszem spod skał Kaukazu lub ucieczka z Dedalem i Ikarem z Krety do Aten. Jeśli zadbamy o przestrzeń i choć odrobinę przygotujemy salę, by przybliżyć uczniom i uczennicom klimat wydarzeń z danego mitu (a wystarczy niewiele – w przypadku podziemi zasłonić okna, szary zgnieciony papier może "udawać" skały Kaukazu), motywacja dzieci do zaangażowania się w lekcję będzie jeszcze większa. Zadania – zagadki, które nauczyciel przygotuje dla swoich podopiecznych, mogą dotyczyć treści poznanego mitu, mogą to być pytania, rebusy, łamigłówki; wszystko to, co bezpośrednio łączy się poznanym tekstem. Dodatkowym atutem dla dzieci jest fakt, że zagadek tych muszą poszukać, a każda kolejna odpowiedź jest jednocześnie podpowiedzią, w którym miejscu szukać kolejnego polecenia. Dzieci w sali lekcyjnej zamienionej podczas tej lekcji w pokój zagadek mają tylko jedno zadanie – uciec z sali w określonym czasie (w tym wypadku będzie to 45 minut). Podczas zajęć uczniowie i uczennice mogą korzystać z własnych urządzeń mobilnych z dostępem do Internetu, dodatkowo z komputera podłączonego do sieci, encyklopedii, słowników.

Żywa Biblioteka

Uwielbiam chodzić do biblioteki, szukać książek, otaczać się nimi, czuć ich zapach. Ekscytuje mnie oczekiwanie na moment, w którym wypożyczona książka odkryje przede mną swoje tajemnice. W czasach, kiedy od wiedzy dzieli nas jedynie kliknięcie i można mieć dostęp do nieograniczonej ilości wiadomości dzięki dostępowi do Internetu, obecność w bibliotece dla wielu osób wydaje się wielu niepotrzebna, niemodna. Warto zachęcić uczniów na języku polskim do odwiedzania biblioteki nie tylko poprzez rozmowy o książkach, ale również poprzez Żywą Bibliotekę, gdzie podobnie do prawdziwej biblioteki można wybierać z wielu tytułów, z tą różnicą, że książkami są ludzie, których historię możemy poznać, a czytaniem jest rozmowa z tym człowiekiem. W zinstytucjonalizowanej Żywej Bibliotece "wypożyczający" rejestruje się i dostaje kartę biblioteczną, wybiera z katalogu dostępne żywe książki. Czym jest Żywa Biblioteka jako metoda? Jest to rodzaj projektu, który polega na tym, że każdy "czytelnik" może wypożyczyć z nie do końca tradycyjnej biblioteki "żywą książkę", czyli tak naprawdę osobę z grupy społecznej, zawodowej, wyznaniowej i innej – postrzeganej najczęściej stereotypowo. Wypożyczenie "żywej książki" ma na celu rozmowę z daną osobą o jej życiu, doświadczeniach, sposobie postrzegania świata, sposobie spędzania wolnego czasu, zainteresowaniach i pasjach, by przełamać stereotypowe poglądy na grupę, której dana osoba jest reprezentantem, zlikwidować projekcje i ukryte bądź jawne uprzedzenia. Nad całością wydarzenia czuwają „bibliotekarze“ – w tym wypadku może to być nauczyciel moderujący przebieg lekcji bądź wyznaczony uczeń lub uczennica. Żywa Biblioteka często wykorzystywana jest przez nauczycieli jako metoda pracy podczas lekcji, niezależnie od przedmiotu. Może to być spotkanie z autorem wierszy, powieści (język polski), osobami wykonującymi ciekawy zawód (doradztwo zawodo...

Aby przeczytać dalszą część artykułu,