Nie wolno zgadzać się na pełzanie, gdy czujemy potrzebę latania, czyli o uskrzydlaniu i potrzebie autorefleksji

Wymagania podstawy programowej:

Klasy VII–VIII.

IV. Samokształcenie.

Uczeń:

2) rozwija swoje uzdolnienia i zainteresowania;

8) rozwija umiejętność krytycznego myślenia i formułowania opinii.

 

Przygotowanie do lekcji:

zaaranżowanie przestrzeni w taki sposób, by stworzyć krąg, ale jednocześnie przygotować miejsce do działań twórczych, także plastycznych; przygotowanie materiałów plastycznych do stworzenia masek (sztywne kartki – dla każdego, sznurki, kolorowe gazety, kolorowy papier, ewentualnie bibuła, klej, nożyczki, flamastry, dwie jednokolorowe, najlepiej czerwone chusty; małe kartki do zapisywania ćwiczeń; kolorowe chustki , szaliki do ćwiczenia: Droga.

 

Kryteria sukcesu:

• potrafimy zbudować model nauczyciela – autorytetu, ustalamy pożądane, modelowe cechy nauczyciela-wychowawcy,
• prowadzimy dyskusję nad hierarchią ważności tych cech, nad tym, co buduje jego autorytet, a co przeszkadza w nawiązywaniu porozumienia z uczniem,
• poddajemy refleksji rolę ucznia i zastanawiamy się nad cechami, które są pożądane w zespole klasowym,
• w interakcji z nauczycielem działamy twórczo dla integracji zespołu klasowego i stworzenia więzi.

 

Przebieg lekcji:

 

I. Część wstępna

 

Siedzimy w kręgu

1. Przedstawienie celu lekcji i jej tematu. Refleksja nad budowaniem pozytywnej relacji nauczyciel – klasa, ale cel nadrzędny – aktywne, twórcze podejście do problemu…
2. Zatem przedstawiamy się od dobrej strony – stojąc w kręgu, wypowiadamy własne imię w różny sposób, w takim brzmieniu, jak lubimy, by je wypowiadano (głośno, ciszej, bardzo głośno lub wypowiadamy je, uruchamiając krzesło, na którym siedzimy).

• Imię rozpisane w postaci krzyżówki + cechy charakteryzujące osobę lub "Gra w prawdę".

Imię – budujemy zdanie, którego kolejne wyrazy rozpoczynają się od kolejnych liter imienia.

"Gra w prawdę" – Siedzimy w kręgu, jedna osoba stojąca na środku wypowiada zdanie, które jest dla niej prawdą. Wszystkie osoby, których ta prawda dotyczy, zamieniają się miejscami. Osoba, która nie zdąży zająć miejsca, zostaje na środku i wypowiada swoje zdanie.

3. Wyrażamy nasze oczekiwania względem tej lekcji, poprzez kończenie zdań.

Jestem tutaj, ponieważ…… (Odpowiedź na pytania: Dlaczego tutaj jestem? Po co?)

Byłbym rad, gdyby… (Kiedy byłbym rad? Z czego byłbym rad?).

Zarówno nauczyciel, jak i uczniowie zapisują swoje wypowiedzi na osobnych kartkach.

Zbieramy wypowiedzi i odczytujemy je w dowolnej kolejności.

Uwaga! Nauczyciel włącza się do aktywności razem z uczniami.

 

Część II. Nauczyciel i uczeń (45 minut)

 

1. Uświadomienie uczniom, że każdy z nas jest osobą, która w swoim życiu wciela się w różne role.

Ja – nazywamy role, w których funkcjonujemy.

Ja – kobieta, dziecko, mama, żona, nauczyciel, koleżanka, przyjaciel, wychowawca.

Uczeń – dziecko, kolega, brat, przyjaciel, sportowiec itp.

Refleksja dotycząca tego, jak ta wielość ról wpływa na nasze funkcjonowanie w grupie i oczekiwania innych wobec nas.

Wniosek: Role wyznaczają charakterystyczny sposób bycia, cechy, które podczas tego funkcjonowania ujawniamy.

Potwierdzenie wniosku przykładem (ćwiczenie):

Na środku kręgu stoi pudło (wyimaginowane) z maskami dnia codziennego. Każdy z nas podejdzie do pudła wybierze jedną maskę, założy ją, usiądzie, wstanie, przejdzie się po przestrzeni klasy, ewentualnie wykona gest charakterystyczny dla roli, w jaką się wcielił, zdejmie maskę i odłoży do pudła. Spróbujemy zgadnąć, w jakiej roli stanął przed nami.

2. Stając w kręgu, uczniowie odliczają do dwóch, w ten sposób powstają dwie grupy pracujące nad dwiema rolami: 1 – nauczyc...