Śmiem twierdzić, że nowoczesna edukacja to marzenie nauczyciela, rodzica, ucznia, dyrektora szkoły. Ale czy na pewno każdego?
Jeśli przyjmiemy, że każda z wymienionych osób właśnie takiej edukacji pragnie, to pojawia się pytanie: czy wszystkie szkoły są naprawdę nowoczesne? Pewnie nie, więc moje kolejne pytanie: dlaczego tak jest? Czego brakuje? Co warto byłoby zmienić? Nad czym należy pracować? Co właściwie znaczynowoczesna edukacja współcześnie? Pewnie większość z nas powie, że „nowoczesna”znaczy multimedialna i technologiczna, z dostępem do sprawnie działającego internetu. Nie sposób się z tym nie zgodzić. To wszystko jest ogromnie ważne. Jednak brakuje mi czegoś bardzo, bardzo ważnego. Otóżpierwiastka ludzkiego. Uważam, że szkoła nowoczesna to taka, która widzi ucznia jako człowieka, a nie różne klasy. Według mnie szkoła nowoczesna to ta, które personalizuje, widzi i rozumie potrzeby ucznia i na nie odpowiada orazreaguje. Taka, która rozwija indywidualne talenty uczniów, zamiast uczyć wszystkich tego samego i w ten sam sposób. Taka, która korzysta z różnych form i metod pracy, by sprzyjały i rozwijały potencjałowi ucznia i były zorientowane na proces. Taka, która rozumie i stosuje różne style uczenia się, bo każdy z nas jest inny, różny. Taka, która polega na zabawie, bo dzięki grywalizacji i grom miejskim istnieje coś takiego jak edurozrywka. Odpowiedz sobie na tych kilka pytań:Czy Twoja szkoła jest nowoczesna? Czym jest dla Ciebie to pojęcie? Jak rozumiesz słowa„szkoła nowoczesna”? Czy jest w niej miejsce na ucznia. Tego jednego i konkretnego.
Informacja zwrotna to przede wszystkim element dialogu i kluczowa kwestia oceniania kształtującego. Celem popularnego feedbacku nie jest ocena, lecz poprawa sytuacji czy zachowania. Jest to doskonałe narzędzie do motywowania ucznia, ponieważ dzięki niej rozmawiamy. Może to brzmi dość błaho! Ale tak jest. Dzięki informacji zwrotnej otwierają nam się drzwi do zindywidualizowanej pracy z uczniem. Nasz podopieczny może dopytywać nas, nie zgadzać się, możemy dyskutować! Powtórzę raz jeszcze, taki rodzaj informacji sprawia, że perspektywa kontaktu z uczniem zmienia się diametralnie. Omawia się zarówno zasoby, jak i braki ucznia. Idealnie jest, kiedy ma miejsce w trakcie realizowania zadań bieżących, a nie po zakończeniu procesu. Lepiej także, gdy jest słowna niż pisemna. Nie zabiera ona więcej czasu oraz pozwala nawiązać bliższy kontakt z uczniem. Ogromnie ważne są warunki, w których rozmowa się odbywa.
Warto zapamiętać cztery pytania: Co uczeń zrobił dobrze? Co należy poprawić? Jak należy poprawić? Jak uczeń ma się dalej rozwijać? Pytanie pierwsze pięknie wpisuje się w stosowaną przeze mnie metodę zielonego ołówka, dzięki której uczeń wie, co zrobił dobrze. Prace pisemne zakreślane są tylko na zielony kolor, czyli jest to niezmiernie motywująca informacja o pozytywnych aspektach. Informowanie ucznia o dobrze wykonanej pracy silnie wiąże się z pracą zgodną z celami oraz według wcześniej ustalonych kryteriów NaCoBeZU. Nauczyciele nie mają chwalić ucznia, mają po prostu zaakcentować jego dobrą pracę, a to na pewno wpłynie na większe zaangażowanie. Do drugiego i trzeciego pytania także trzeba nawiązać i absolutnie nie krytykować ucznia i wyliczać tego, co zrobił niedobrze. Poprawa ma odbyć się po wcześniejszym ustaleniu kryteriów oceniania. Uczeń ma prawo głosu, może wypowiedzieć się co do swojej wcześniejszej pracy. Powinien wyjaśnić, co się przyczyniło do takich efektów, co można byłoby zrobić inaczej, aby było lepiej. Tutaj ważnym aspektem jest pokierowanie rozmowy w ten sposób, aby uczeń nie poczuł się winny. Musi wiedzieć, że efekt jego pracy jest źle oceniany i wymaga poprawy. W odpowiedzi na trzecie pytanie nauczyciel wskazuje to, co trzeba poprawić. Podpowiada inne metody pracy, wspiera pomysłem i radą. Bardzo często uczniowie nie rozumieją poleceń lub tego, co jest od nich wymagane. Po skonkretyzowaniu łatwiej o poprawę. A wszystko po to, by zadbać o rozwój ucznia. Sfera najbliższego rozwoju ucznia jest ważna. Nauczyciel wspierający stawia kolejne wyzwania, zachęca do działania. Dobrze jest, aby komunikaty wypowiadane do ucznia, aby miały charakter motywujący, inspirujący. Lepiej powiedzieć: „Ciekawa jestem, jak Ci się spodoba to ćwiczenie” niż „Musisz zrobić to ćwiczenie!”. Pamiętajmy, że „musisz” zabija „chcę”.
Relacje między uczestn...
Aby przeczytać dalszą część artykułu, Zaloguj się